Wstydliwy problem, czyli wszystko o nietrzymaniu moczu

Nietrzymanie moczu dotyczy kobiet i mężczyzn w różnym wieku. Jest to problem zarówno natury zdrowotnej, jak i higienicznej oraz społecznej. Nietrzymanie moczu jest przyczyną kompleksów i zaniżonej samooceny, często też powoduje stopniowe wycofywanie się chorego z życia towarzyskiego czy społecznego. Na szczęście są metody na to, by leczyć to schorzenie!

Z tekstu dowiesz się:

• jakie są przyczyny nietrzymania moczu,
• jak można leczyć nietrzymanie moczu.

Nietrzymanie moczu (inkontynencja) to często spotykany problem – według szacunków Światowej Organizacji Zdrowia boryka się z nią około 30% kobiet przed okresem menopauzy oraz 60% pań po tym okresie. Nietrzymanie moczu dotyczy również panów, ale trudno tu oszacować, ilu konkretnie, gdyż większość z nich wstydzi się swojego problemu i nie zgłasza choroby lekarzowi.

Według oficjalnej definicji Interantional Continence Society nietrzymanie moczu to nieświadome gubienie moczu, powodujące kłopoty zarówno natury higienicznej, jak i społecznej. Stopień jego nasilenia może być różny, począwszy od popuszczania kilku kropel przy kichaniu aż po niemożność utrzymania moczu przy pełnym pęcherzu.

Wyróżnia się kilka rodzajów choroby:

• wysiłkowe nietrzymanie moczu – jest to mimowolne popuszczanie moczu bez uczucia parcia występujące podczas wysiłku fizycznego,
• naglące nietrzymanie moczu– mimowolna utrata dużych ilości moczu występująca także w trakcie spoczynku i snu,
• nietrzymanie moczu z przepełnienia – to mimowolna utrata moczu na skutek nadmiernego wypełnienia pęcherza moczowego,
• przejściowe nietrzymanie moczu – jest efektem ubocznym np. infekcji dróg moczowych, zaparć czy przyjmowania niektórych leków.

Nietrzymanie moczu – przyczyny

Inkontynencja jest problemem często występującym u kobiet po menopauzie. Pojawia się u nich wówczas niedobór estrogenu, czyli hormonu odpowiedzialnego m.in. za prawidłową pracę nabłonka cewki moczowej oraz pęcherza moczowego. Po menopauzie słabsze stają się także mięśnie kontrolujące funkcjonowanie pęcherza moczowego, więc utrzymanie moczu staje się trudniejsze.

U panów w podeszłym wieku nietrzymanie moczu często bywa efektem przerostu prostaty. Z czasem osłabieniu ulegają także zwieracze cewki moczowej, co prowadzi do wysiłkowego nietrzymania moczu.

Wśród czynników, które zwiększają ryzyko występowania inkontynencji, znajdują się także:

• zakażenia układu moczowego,
• operacje w obrębie układu moczowo-płciowego,
• niektóre choroby (kamica nerkowa, choroba Parkinsona, choroba Alzheimera),
• alkoholizm,
• urazy mechaniczne narządów miednicy mniejszej.

Jak dbać o higienę przy nietrzymaniu moczu?

U osób z nietrzymaniem moczu bardzo ważne jest utrzymywanie prawidłowej higieny. Przed moczeniem bielizny i powstawaniem krępujących plam na odzieży chronią specjalne podkłady chłonne, które umieszcza się w bieliźnie (na zasadzie podobnej do wkładek higienicznych czy podpasek). W aptekach i sklepach medycznych bez problemu można kupić także nowoczesną bieliznę chłonną, zarówno dla kobiet, jak i dla mężczyzn, która pochłania wilgoć, chroni skórę przed kontaktem z moczem i nie odznacza się pod odzieżą.

Przy nietrzymaniu moczu trzeba pamiętać o regularnym podmywaniu się, a także dokładnym osuszaniu okolic intymnych – najlepiej przy pomocy ręczników jednorazowych. Skórę można pielęgnować specjalnymi kosmetykami chroniącymi przed podrażnieniami.

Inkontynencja – czy można pozbyć się tej choroby?

Dzięki rozwojowi nowoczesnych metod terapeutycznych nietrzymanie moczu można skutecznie leczyć! Obok farmakoterapii (stosuje się m.in. duloksetynę, leki antycholinergiczne i neurotoksyny) pacjentom bardzo pomaga odpowiednia fizjoterapia – ćwiczenia mięśni miednicy mniejszej, treningi pęcherza moczowego czy elektrostymulacje. Bardzo skuteczną metodą leczenia nietrzymania moczu są też zabiegi laserowe. W razie potrzeby można wykonać zabiegi z zakresu urologii (np. resekcja gruczołu prostaty u mężczyzn) lub ginekologii (plastyka krocza obejmująca wzmocnienie mięśni dna miednicy).

Z nietrzymaniem moczu można sobie poradzić – ważne, by nie bagatelizować ani nie wstydzić się tej dolegliwości i gdy tylko się pojawią, szukać specjalistycznej pomocy!

Źródła:

http://www.pielegniarstwo.ump.edu.pl/uploads/2012/4/190_4_46_2012.pdf

http://www.pzp.umed.wroc.pl/pdf/2012/2/2/145.pdf

https://www.akademiamedycyny.pl/wp-content/uploads/2016/05/200901_Geriatria_006.pdf